به گزارش مشرق، عباس سلیمی نمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران طی یادداشتی نوشت: اکنون که انتخابات پایان یافته اهل حل و عقد در طیف‌های مختلف سیاسی می‌بایست به‌سرعت باز تعریفی از شرایط جدید جامعه ارائه دهند و مانع آن گردند که زقره‌های سیاسی رفتارها و رویکردهای رقابت‌های انتخاباتی را تداوم بخشند.

واقفیم که منافع و ایده‌آل‌های این جماعت در مجادلات و حتی مخاصمات تأمین می‌شود و در دو طیف مطرح، افرادی را می‌شناسیم که نزاع و عداوت‌ورزی، جولانگاهشان است؛ از این رو هر مسئله‌ای را در بستری قرار می‌دهند که حل آن دشوارتر، بلکه حتی لاینحل شود. در حالی که «نظام مسائل» ما در شرایط کنونی- چه در داخل، چه در منطقه و چه در سطح بین‌الملل- سطحی بسیار رفیع دارد اینان از سر عدم درک یا به دلایلی مجهول؟! در «حل مسئله» ساختارها را زمین‌گیر می‌سازند.

رقیب رئیس جمهور منتخب با فاصله‌ای حدود سه میلیون پایگاه رأیی نزدیک به ۱۴ میلیون دارد؛ لذا اگر در برخوردهای ناپسند تبلیغاتی، جایگاه وی را اندک و ناچیز معرفی کرده‌ایم امروز باید آن را به بازوی موفقیت خود در امور وعده داده شده تبدیل سازیم؛ به عبارت دیگر برای فرد پیروز، اعتنا به ظرفیت‌های گوناگون در جامعه هم شرط عقل است و هم شرط موفقیت، به ویژه توجه به قابلیت‌های سامان یافته مدنی یک ضرورت در حکمرانی به حساب می‌آید. همچنین اگر در جریان رقابت، رئیس جمهور منتخب تهدیدی غیر قابل کنترل معرفی می‌شد امروز موفقیت او می‌بایست موفقیت کشور دانسته شود.

واقعیت آن است که نامزدهای مورد تأیید شورای محترم نگهبان نه فرشته بودند و نه دیو، و برای آن‌ها «رقیب هراسی» راهی سهل‌الوصول جهت نزدیکی به قدرت به حساب می‌آمده است که در تعارض بارز با معرفت‌یابی است. نگاهی گذرا به صف‌بندی‌ها در دور دوم انتخابات این واقعیت را روشن می‌سازد که در صورت آمادگی شخصیت‌های شاخص برای مهار نیروهای بی‌مایه و افراطی اطراف خود به‌سهولت امکان هم افزایی قابلیت‌ها وجود دارد. رئیس جمهور منتخب برای اِشراف بیشتر بر امور و در استفاده از کارشناسان می‌تواند طرح‌های اقتصادی و... دولت سایه خود را مطالبه کند، و دولت سایه نیز با هدف تقویت دولت (آن‌گونه که در بیانیه تبریک اعلام آمادگی شده است) و عمق‌بخشی به شناخت جامعه راه حل‌های مکتوب خود را در معرض سنجش صاحب‌نظران و آحاد ملت قرار دهد؛ از این طریق بهترین موفقیت برای ترمیم گسست‌های اجتماعی رقم خواهد خورد. نباید از این مهم غفلت کرد که یکی از عوامل دوری‌گزینی اقشار غیر سیاسی جامعه از ورود به عرصه انتخابات مشاهده بداخلاقی‌های نیروهای جنجالی در دو طیف سیاسی است.

برخلاف تحلیل‌های بی‌اساس مخالفان نظام اسلامی مبنی بر این‌که هر کسی به پای صندوق‌های رأی نرفته معارض حاکمیت در ایران امروز است شاهد بودیم که در دور دوم قشر قابل توجهی(نزدیک به ده میلیون) ازمردم پس از دنبال کردن مناظرات دو طرفه به جمع‌بندی رسیدند و به دور از هیاهو صاحب شناخت شدند؛ لذا به رأی دادن ترغیب گشتند و از قضا رأیشان را صرفاً در سبد یکی از نامزدها قرار ندادند؛ بنابراین همه اقشار، به‌ویژه جوانان ما، به‌سادگی تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند؛ با این سرمایه اجتماعی باید وارد تعاملاتی شویم که بتوانیم در سطح بین‌الملل نقش مهمتری ایفا نماییم. اگر جوان اروپایی و آمریکایی، امروز به ضرورت نفی نژادپرستی و صهیونیسم رسیده است، جوان ایرانی چند دهه قبل آغازگر این مهم بود. جنس مطالبات جامعه ما در دیروز و امروز نیز نشان از فهم و درک والاتر دارد. حیف است که این قابلیت‌ها را نیروهای زقره سیاسی منفعل سازند.